‘We zijn trots dat we zoveel vrouwen in dienst hebben’

De recyclingbranche is een mannenwereld. Maar wie goed zoekt, komt wel degelijk ook vrouwen tegen. Zeker bij Krommenhoek Metals met een meer evenwichtige verdeling tussen mannen en vrouwen. “We zijn trots dat we zoveel vrouwen in dienst hebben.” Daarom voor deze editie niet één, maar twee vrouwen uit de branche aan het woord: Sanne Krijger en Britt Krommenhoek, respectievelijk accountmanager binnendienst en HR-medewerker bij het bijna 100 jaar (!) jonge metaalrecyclingbedrijf uit Rotterdam. 

Krommenhoek Metals is een begrip in de Benelux en houdt zich sinds 1925 bezig met het inzamelen en verwerken van oud ijzer en oude metalen. Met een uitgebreide, professionele en moderne dienstverlening, kan Krommenhoek Metals zich totaalaanbieder noemen op het gebied van metaalrecycling. Momenteel staat de derde generatie aan het roer van het familiebedrijf en ook de vierde generatie is al actief in het bedrijf, waaronder Britt. “Ik kom hier mijn hele leven al”, zegt ze. “Eerst alleen op de zaterdagen en na mijn studie ben ik hier vrij snel fulltime gaan werken. Ik ben begonnen bij de weegbrug en later als allround medewerker. In die hoedanigheid heb ik de HR-afdeling opgezet. Die hadden we nog niet, maar door een stevige groei naar inmiddels 44 medewerkers echt wel nodig. Dat laatste is ook de reden dat ik nu in mijn derde studiejaar van een Human Resource Management hbo-opleiding zit.”

Sanne Krijger werkt sinds twee jaar bij Krommenhoek Metals en is gewend aan het werken in een mannenwereld. “Mijn functie is officieel accountmanager binnendienst, maar ik ondersteun als projectcontroller ook de grote projecten, onder meer op het gebied van veiligheid, werkplannen etc. Absoluut een interessante en veelzijdige baan. Je weet nooit wat morgen gaat brengen. Er komen altijd weer nieuwe zaken op mijn pad.” Sanne merkt wel dat er in de branche nogal wat vooroordelen bestaan. “Bij telefonisch contact verwacht men in de wereld van metalen eerder een man aan de lijn, zeker als het om meer technische vragen gaat. Hoe mooi is het dan dat we ze kunnen verrassen met onze kennis en een gelijkwaardige gesprekspartner blijken te zijn.”

Bij nieuwe klanten merken de dames dat ze 200% hun best moeten doen om kennis over te dragen, maar daarna brengt het alleen maar voordelen met zich mee. “We hebben ook wel een beetje een gunfactor”, merkt Sanne. Britt vult aan: “Binnen het bedrijf is er geen verschil tussen man en vrouw, alleen extern merken we inderdaad soms nog een wat verouderde gedachtegang. Dat heeft bij ons ook even geduurd overigens, want toen ik acht jaar geleden hier begon was er slechts één vrouw in dienst, inmiddels zijn we al met twaalf vrouwen. En op kantoor hebben we helemaal de overhand”, zegt ze lachend. “Soms is het ook echt wel een kippenhok, maar we regelen het wel allemaal. We zijn hier de ‘vrouwen van staal’, letterlijk en figuurlijk.”

Over staal gesproken, ons motto is om een ijzersterke en inclusieve werkomgeving te bieden, zegt Britt. “Dat benoemen we niet alleen, maar we acteren er ook naar. Dat uit zich in meer vrouwen op de werkvloer, maar we houden ook rekening met medewerkers met een andere achtergrond of cultuur. Iedereen mag er zijn en moet zich hier op zijn gemak voelen. Scheelt er iets? Maak het bespreekbaar. En dat kan hier ook gewoon. Onze medewerkers kunnen bovendien een keer per jaar gebruikmaken van een ‘gezondheidscheck’, waarbij ook oog is voor de psychische kant.”

Ambities hebben de dames nog te over. “We hebben het idee dat we pas aan het begin staan van onze carrière. Daarnaast zijn we als bedrijf de afgelopen jaren enorm gegroeid en verder geprofessionaliseerd. In veel opzichten lopen we voorop in de branche en daar hopen we nog jaren aan te kunnen bijdragen en in sommige gevallen ook onze stempel op te drukken. We krijgen hier super veel vrijheid om onszelf te ontwikkelen en nieuwe dingen op te zetten. De vrouwelijk touch wordt gewaardeerd, ook bij onze mannelijke collega’s. Successen moeten gevierd worden met elkaar, privé en zakelijk. We bestaan in 2025 honderd jaar. Ook dat laten we natuurlijk niet ongemerkt voorbijgaan.”