Tagarchief: Van Werven

De wankele wereld van plastic recycling

Lees het gehele artikel

Van een tekort aan recyclaat naar een overschot in 2 maanden tijd! Afzet stagneert door hoge kosteninflatie bij de consument en weer dalende tarieven voor primaire grondstoffen. We vinden allemaal dat circulariteit belangrijk is, maar de keten sluit wederom niet meer. Hoe maken we het circulaire model stabiel? Hoe zorgen we ervoor dat recyclers durven te investeren in de zo noodzakelijke uitbreiding van de recyclingcapaciteit? Dat gaat niet in een markt die eruit ziet als de bekende jojo. De belangrijkste voorwaarden zijn hierin stabiliteit in input en afzet. 

Juist in een periode dat de kosten voor recycling sterk toenemen als gevolg van de energiecrisis, zien we de afzet stagneren. Compoundeurs en converters zien het aantal orders afnemen. Productielijnen voor het compounderen van recyclaat worden stilgezet. Consumenten veranderen hun bestedingspatroon door de hogere kosten voor levensonderhoud. De tarieven voor primair plastic zijn in een paar weken tijd sterk gedaald. De keuze voor het inzetten van recyclaat in een sterk concurrerende markt heeft daardoor minder prioriteit. 

In het Verenigd Koninkrijk zien we door het invoeren van een ‘recycled content-verplichting’ op meerdere plastic producten een heel ander marktbeeld. Daar wordt recyclaat nog wel verkocht en toegepast. Dit is een voorbeeld voor de rest van Europa om ook daar stabiliteit in de afzet van secundair plastic te realiseren. Het staat op de agenda van enkele nationale overheden en het Europees Parlement, maar het kan niet snel genoeg een definitieve vorm krijgen. De doelstellingen van de Circulair Plastic Alliance zijn gebaseerd op 10 miljoen ton recyclaat in 2025 en dan hebben we nog maar drie jaar te gaan!

Met een ‘recycled content-verplichting’ krijgen we een markt voor recyclaat die meer stabiliteit vertoont in vraag en aanbod en losgekoppeld wordt van de effecten in de primaire markt. Met een verplichting van 25% recyclaat in nieuwe plastic producten is de afzet van het huidige beschikbare recyclaat gegarandeerd. Voor een hoger percentage recyclaat is aanvullende regelgeving in het sturen van plastic afval naar recycling noodzakelijk. 

Iedere dag dat het langer duurt raken we verder weg van de gestelde doelen! Zullen we snel de ‘wankele wereld’ van plastic recycling achter ons laten en stappen zetten naar een ‘waarde creërende wereld’.   

Van post-consumer harde plastics tot hoogwaardige grondstof

RD7A5497
Lees het gehele artikel

Van Werven recyclet harde plastics op verschillende vestigingen in Europa en brengt het terug als hoogwaardige secundaire grondstof voor de maakindustrie. We sorteren, scheiden, reinigen en malen. Onze grondstof leveren we aan de kunststofindustrie in Europa. Van Werven produceert maalgoed op klantspecificatie in grote volumes en van hoge, constante kwaliteit.

Arne Herpoele is een van de medewerkers die je op de Vakbeurs Recycling in Gorinchem kunt treffen. “Je bent van harte welkom op onze stand. Ik vertel je graag meer over ons proces en de verschillende kunststoffen die we aannemen. We zeggen niet enkel ‘ja’ tegen bijvoorbeeld PE en PP, maar ook tegen PVC, ABS en PS. Met onze recyclingcapaciteit besparen we veel CO2; om precies te zijn 400 miljoen kilogram. Dat staat gelijk aan de besparing van 250.000 elektrische auto’s.”

Wil je meer weten? We ontmoeten je graag op stand C104!

Standnummer C104

Wie wordt leverancier van het recyclaat?

Lees het gehele artikel

2020 was een moeilijk jaar. De afzet van plastic recyclaat stagneerde en recyclers bouwden grote voorraden op. Dat veranderde in de eerste helft van 2021: plotseling verdwenen voorraden ‘als sneeuw voor de zon’. Al snel was de vraag naar recyclaat zelfs groter dan het aanbod. Hieraan lagen meerdere oorzaken ten grondslag. Niet alleen de aanmerkelijk hogere grondstofprijs, maar zeker ook de groeiende bewustwording rond het toepassen van recyclaat in nieuwe plastic producten. 

Alles duidt erop dat de situatie van 2020 niet meer terugkomt en we in 2021 door een ‘tipping point’ zijn gegaan. Voor recyclers is het vinden van recyclebaar plastic afval nu weer de grootste uitdaging. Voor producenten en converters is het de vraag wie de gerecyclede grondstof gaat leveren en in welke producten het moet worden toegepast. 

De verwachting is dat het maximaal haalbare percentage aan recycled content in 2040 nog onder de 50 procent zal liggen. Er moeten dus keuzes worden gemaakt. Verdeel je het beschikbare recyclaat over alle producten? Of kies je ervoor om enkele producten van 100 procent recyclaat te produceren en voor overige producten virgin toe te passen? Die keuze kan medebepalen wie de leverancier wordt van het plastic recyclaat. Een compoundeur die flakes omzet in klantspecifiek granulaat óf de virgin leverancier? 

Niet iedere converter zal recyclaat en virgin willen mengen om een recycled content-percentage te realiseren. Een grondstofleverancier die het materiaal kant-en-klaar aanlevert heeft dan de voorkeur. Als het gaat om producten die 100 procent uit recyclaat bestaan, zal de compoundeur eerder als leverancier worden gezien.

Voor een breed klantenportfolio is het ook mogelijk dat beide methoden onderdeel gaan uitmaken van dezelfde leverancier. Naar verwachting zal de strategische positionering van leveranciers de komende jaren een ontwikkeling doormaken. Daarnaast zijn er controleerbare, gecertificeerde systemen nodig om het percentage recycled content bij levering zeker te stellen. Ook op dat vlak is ontwikkeling nodig met betrokkenheid van alle partijen in de keten. 

Soms zou je graag willen weten hoe de markt er over tien jaar uitziet… maar de weg ernaartoe mede vormgeven is net zo interessant!  

Klimaatkansen die we niet moeten laten liggen!

aarde-2-bewerkt
Lees het gehele artikel

Inmiddels zijn we het er allemaal over eens dat ons klimaat verandert. ‘Het is niet vijf voor twaalf, maar al vijf over twaalf’, is een veelgehoorde boodschap. Minder CO2-emissie dus! 

Overheden geven miljarden uit om dat te realiseren. Initiatieven die een bijdrage leveren aan het verlagen van de CO2-uitstoot ontvangen hoge subsidies. Elektrische auto’s worden sterk gepromoot als alternatief op fossiel aangedreven exemplaren en huizen moeten anders worden verwarmd. De noodzakelijke energietransitie van fossiel naar duurzaam kan de groeiende vraag naar elektriciteit maar met moeite bijhouden. Een stijgend percentage groene energie hoeft nog niet te betekenen dat grijs afneemt: geen eenvoudige opgave dus. 

Wat vaak wordt vergeten, is de bijdrage die recycling kan leveren aan het verminderen van de CO2-emissie. Zeker plastic recycling draagt aanzienlijk bij aan het verminderen van CO2-uitstoot. Zowel het verbranden van plastic afval als het produceren van primair plastic produceert CO2. Twee keer fout dus, terwijl het makkelijk anders kan zónder dat daar subsidie voor nodig is. 

Ton van der Giessen

Een voorbeeld ter onderbouwing: iedere ton aangeleverd bij een plastic recyclingbedrijf, bespaart meer CO2 dan één elektrische auto per jaar. Waarom verbranden we dan nog altijd een groot deel van deze mechanisch goed te recyclen grondstof? ‘Onbekend maakt onbemind’, zegt een oud spreekwoord. Iedere kans om dit te vertellen, moeten we gebruiken. Dus ook hier!

Natuurlijk gaat aan de bron scheiden en recyclen niet vanzelf. Het vraagt om organisatie, voorlichting en logistieke afstemming. Maar de milieubijdrage is ten opzichte van de inspanning groot. Zeker als je de meerkosten van de aanschaf van een elektrische auto vergelijkt met de meerkosten van het recyclen van een ton harde plastics. Bovendien levert plastic recycling een bijdrage aan het behoud van onze grondstoffen. 

Elke inwoner gooit jaarlijks gemiddeld drie tot vier kilo harde plastics uit grof huishoudelijk afval weg. Het is eenvoudig uit te rekenen hoeveel CO2 we daarmee nog kunnen besparen. Kansen die we niet moeten laten liggen, maar met beide handen moeten aangrijpen!   

Het effect van belasting op plastic recycling

Ton-van-der-Giessen-1-high-resolution-1-1-1ENT_ID105518
Lees het gehele artikel

In meerdere landen vragen politici zich af wat de effecten zouden zijn van belastingheffing op het gebruik van primair (virgin) plastic. Dit onderwerp kan vanuit verschillende invalshoeken worden belicht.

Heeft belasting een positief effect als je het invoert op nationaal of Europees niveau? Hef je de belasting op polymeren als basisgrondstof voor productie, of pas later in het proces op geproduceerde plastic producten? Hoe gaan we om met de import van plastic producten? Wat is het effect op de concurrentiepositie en het mogelijk ‘verschuiven’ van de industrie naar andere landen waar geen belasting wordt geheven? Is het enthousiasme van de belastingdienst vooral gericht op het compenseren van extra kosten als gevolg van corona-uitgaven?

Veel vraagtekens, die het doel van de vraag al snel laten ondersneeuwen: verbetert de afzet van recyclaat als we belasting gaan heffen? Daarover zijn plastic recyclers het eens. Een belasting op virgin plastic gaat het recyclingprobleem niet oplossen. De invoering van een verplichting op recycled content – voor meerdere categorieën plastic producten – is een beter instrument. Daarmee koppelen we de prijs van recyclaat los van de prijs van virgin materiaal, waardoor de plasticrecyclingmarkt stabiliseert en professionaliseert.

Het probleem voor recyclers is overigens niet de afzet van recyclaat, maar het vinden van plastic afval dat geschikt is voor recycling. Verreweg het meeste recyclebare plastic afval wordt in Europa nog altijd gestort of verbrand, omdat dat goedkoper is. Een belasting op virgin plastic gaat dit probleem niet oplossen; dit vraagt om maatregelen aan de afvalkant.

In landen waar nog veel afval wordt gestort, helpt een stortverbod of belasting op het storten van afval veel beter. Dat zou tegelijkertijd positieve effecten hebben op andere recyclebare stromen. In landen waar brandbaar afval in een AVI wordt verwerkt, zou een belasting op het verbranden van recyclebaar afval een steun in de rug zijn voor recyclers, maar nog beter is een verbod. Eerst het afval sorteren op recyclebare stromen, alvorens het residu te verwerken in een AVI. Dát zet zoden aan de dijk en helpt hergebruikdoelstellingen te realiseren!

Deze aanpak vraagt om een gezamenlijk strategisch meerjarenplan van de politiek en het bedrijfsleven. We kunnen het niet van de ene op de andere dag invoeren, dat begrijpt iedereen. Maar een duidelijk plan met heldere keuzes en milestones zet ondernemers in de starthouding. Investeringen zijn nodig om zowel het sorteren als recyclen mogelijk te maken. De afval- en recyclingindustrie pakt dat graag op, als we kunnen rekenen op duidelijke sturingsmaatregelen en ingangsdata.

Laten we er niet te lang mee wachten. Al het afval wat we in de tussentijd storten of verbranden, kunnen we (ook in de toekomst) niet meer recyclen!

Ton van der Giessen, CEO Van Werven

Sturingsmaatregelen vanuit de overheid zijn noodzakelijk

Nieuwe foto’s voor LinkedIn en social media
Lees het gehele artikel

Waar we vorig jaar niet meer wisten waar we ons recyclaat moesten opslaan, komen we nu recyclaat tekort om aan de vraag te voldoen. In maart en april zagen we onze voorraad afnemen tot nul. Een gevolg van de tekorten in de primaire grondstoffensector, veroorzaakt door weersinvloeden in Amerika en force majeure in de Europese industrie.

Aan de ene kant is het natuurlijk mooi dat we onze voorraden konden afzetten. Maar het feit dat we nu niet meer aan de vraag kunnen voldoen, zegt ook iets over het voor een recycler beschikbare volume aan plastic afval. Het is de volgende bottleneck die het evenwicht verstoort in een groeiende markt. Daarnaast is het een voorbode van het te verwachten effect na de invoering van een Europese verplichting op recycled content. Deze verplichting is een noodzakelijke maatregel, waarmee we de prijs voor recyclaat loskoppelen van de prijs voor virgin materiaal. Concurrentie ontstaat dan tussen de recyclers onderling en is niet meer afhankelijk van olieprijzen en politieke invloeden elders op de wereld. Dat gaat zorgen voor stabiliteit en continuïteit in de nu sterk schommelende afzetmarkt voor plastic recyclaat.

Is er dan te weinig plastic afval?

Zeker niet, er is genoeg. De media laat dat maar al te vaak zien. Het grootste deel van het plastic afval komt echter niet bij een recycler terecht, maar wordt gestort of verbrand omdat dat goedkoper is. Dat geldt niet alleen voor landen ver bij ons vandaan, maar ook voor landen als Nederland en België. Zelfs een verdubbeling van de afzetprijs voor recyclaat overbrugt het kostendeficit niet. Sturingsmaatregelen vanuit de overheid zijn noodzakelijk om recycling economisch haalbaar te maken. 
‘Nog meer regels’, zou je kunnen denken. Maar juist dankzij deze regels bestaat de recyclingindustrie. Zonder regels was deze activiteit in de afgelopen 25 jaar nooit ontstaan. We hebben er onze huidige hoge recyclingrates aan te danken. Maar nu is de beurt aan de laatste en moeilijkste stromen, zoals plastic en textiel. Daarvoor zijn aanvullende maatregelen nodig.

Welke aanvullende maatregelen zijn nodig?

De benodigde aanvullende maatregelen verschillen per land. Afvalstoffenwetgeving is gebaseerd op nationale wetgeving. Waar het in het ene land verboden is om brandbaar afval te storten, kan dat in een ander land nog altijd de goedkoopste oplossing zijn. Meerdere landen maken het storten van afval duurder door hier belasting op te heffen. Maar met minder dan 100 euro per ton aan belastingheffing, bovenop de kosten voor de stortplaats, is het gat nog niet gedicht. Afvalverbranding is een andere verwerkingsmethode die concurreert met recycling. Tarieven voor verbranding variëren in Europa grofweg tussen de 45 en 120 euro per ton. Zeker in landen waar de afstanden groot zijn – zoals in Zweden en Frankrijk – kun je als recycler economisch geen beter alternatief bieden. Maar ook zonder die extra logistieke kosten worden er nog onvoldoende maatregelen genomen om plastic afval te scheiden en aan te bieden bij een recyclingbedrijf. Producenten verantwoordelijkheid laten nemen voor huishoudelijke verpakkingen is een manier om het kostendeficit te overbruggen, maar deze plastic stroom is slechts 40 procent van al het plastic afval dat we produceren.

Als we een sorteerplicht invoeren op al het afval dat nog recyclebare stromen bevat, vangen we meerdere vliegen in een klap. We brengen afval dan niet meer direct naar een stortplaats of verbrandingsoven, maar voeren alleen het residu na sortering (gecertificeerd) af. Daarmee wordt een nieuwe markt in werking gezet die het beschikbare volume aan recyclaat zal laten groeien. Dit is noodzakelijk om onze doelstellingen voor hergebruik te realiseren! En de meerkosten voor de sortering van het afval? Die zijn gering als je ze vergelijkt met de indirecte milieukosten die het gebruik van primaire grondstoffen met zich meebrengt.

Recycled Content

foto-peter-brughmans-2016-door-kris-van-exel_0001ent_id7646-kopieren
Lees het gehele artikel

In de afgelopen maanden merkten we hoe fragiel de afzetmarkt voor kunststof recyclaat is. Iedere kunststof recycleerder ervoer de negatieve gevolgen van de onbalans tussen vraag en aanbod. Over de oorzaken van deze situatie is al veel gezegd. Waar ligt de oplossing?

Recycled Content is een verplichting op het toepassen van recyclaat in nieuwe plastic producten. Het lijkt de meest voor de hand liggende oplossing om het evenwicht tussen vraag en aanbod te herstellen. Meerdere landen dragen deze gedachte inmiddels ook op politiek en overheidsvlak. Om marktverstoringen tussen de lidstaten te voorkomen, is het noodzakelijk om Recycled Content op Europees niveau door te voeren. We kunnen de internationale plasticmarkt alleen in de afvalfase door nationale wetgeving richting recyclage sturen. De productie van plastic grondstoffen en plastic producten kent een veel breder speelveld, dat zich niet door landgrenzen laat beteugelen. Het is mooi dat de Recycled Content gedachte naadloos aansluit op de Green Deal die Europa eind 2019 lanceerde.

Vragen

Voordat we een Recycled Content regeling definitief kunnen invoeren, moeten we de verplichting op de toepassing van recyclaat verder uitwerken. Meerdere vragen komen daarbij naar boven. In welke plastic producten en met welk percentage passen we kunststof recyclaat toe? Tellen zowel post-industrial als post-consumer volumes mee? Maakt het een verschil of plastic mechanisch of chemisch is gerecycleerd? Welke techniek heeft de voorkeur, gelet op yield- en residueffecten? Passen we de regeling toe op alle plastic producten en verpakkingen; ook op foodverpakkingen? Is alleen een Recycled Content verplichting voldoende? Of is er ook sturing nodig om plastic afval naar een recycleerder te brengen, omdat er anders veel te weinig recyclaat beschikbaar is? Hoe toon je aan dat recyclaat is toegepast? Beschikt iedere plastic converter straks over een menginstallatie of levert de virgin producent al Recycled Content? Als recyclaat onvoldoende beschikbaar is, kiezen we dan voor een toepassing in de foodsector? Of juist voor toepassing in minder gevoelige en sneller toepasbare oplossingen zoals non-food verpakkingen en de bouw-, infra- en automotivesector?

Volume

De komende decennia zal de vraag naar nieuwe plastic producten in tonnage vele malen groter zijn dan het beschikbare recyclaat. Dat heeft meerdere oorzaken. Zonder nationale sturing door de overheid komt plastic afval veelal niet bij een recycleerder, maar op een stortplaats of in een verbrandingsoven terecht. Daarnaast is de levensduur van veel plastic producten lang. Daardoor komt een groot deel van de plastic producten jarenlang niet beschikbaar voor recyclage. Hierbij kan je bijvoorbeeld denken aan plastic in de automotive-, bouw- of infrasector. Bij elke recyclagestap naar een secundaire grondstof komt residu vrij, dat veelal als afval zal worden beschouwd. Hoe hoger de kwaliteitseisen, des te hoger het uitvalpercentage. Export van plastic afval buiten Europa verlaagt het beschikbare recyclaat-volume binnen Europa. Niet alleen doordat het materiaal niet terugkomt als grondstof, maar ook omdat er vaak meer ‘verloren’ gaat.

Samen tot een efficiënte oplossing

Om de definitie van Recycled Content in te vullen, is een nauwe samenwerking tussen de politiek, de overheid en het bedrijfsleven noodzakelijk. Het vraagt om specifieke kennis van de markt, de kosten en de toepassingsmogelijkheden. Mijn conclusie is dat we allemaal dezelfde circulaire kant op willen. Alleen samen komen we tot de meest efficiënte oplossing die hergebruik van plastic als grondstof stimuleert. Laten we vandaag starten met de uitwerking en het effect van invoering al in 2022 ervaren!   

De Pen | Ton van der Giessen, CEO Van Werven

ton-van-der-giessen-1-high-resolution-kopieren
Lees het gehele artikel

Virgin of recyclaat?

“Een zegen was het. China wilde niet langer het ‘afvoerputje’ van de wereld zijn en sloot in januari 2018 de grenzen voor onder meer plastic afval. Ineens was er meer dan voldoende plasticafval om te recyclen. Een van de twee grootste uitdagingen van onze sector – waar halen we voldoende recyclebaar materiaal vandaan –  was opgelost. Niet wetende wat er op de loer lag betreft onze tweede grote uitdaging. Deze luidt: Waar kunnen we de gerecyclede grondstoffen weer kwijt?

Het is een mooie uitdaging. Immers, het is goed om samen na te denken over een circulaire economie. En dat leek te slagen. Steeds meer bedrijven willen duurzaam ondernemen. De prijs van deze ‘groene’ grondstof is hierin echter nog altijd een heikel punt. Uiteraard moet het toepassen van de gerecyclede grondstof rendabel zijn voor beide partijen.
En toch, het onverwachte gebeurde in het afgelopen jaar. Amerika besloot de productie van schaliegas flink uit te breiden. Met als doel minder afhankelijk te zijn van brandstoffen uit het Midden-Oosten. Naast brandstoffen kan met hetzelfde schaliegas ook plastic worden geproduceerd. Een methode die goedkoper is dan de productie van plastic uit aardolie. Het gevolg is te zien in de grafiek. In januari 2018 was de hoeveelheid plastic dat uit Amerika naar Europa werd vervoerd nagenoeg nihil. In de tweede helft van 2019 steeg dit aantal tot 40.000 ton per maand. Doordat er veel meer werd geproduceerd dan er nodig was, ging de prijs van vooral virgin (primair) PE flink omlaag.

Verstoring van evenwicht

In de sterk concurrentiële markt van de maakindustrie speelt de inkoopprijs van de grondstof nog altijd een belangrijke rol. Het gevolg was dan ook een daling van de tarieven van recyclaat en een flinke overstap van recyclaat naar virgin. De recyclers kunnen als gevolg daarvan hun businessmodel niet meer sluitend krijgen. Aan de inkoopkant dan maar compenseren en het plastic afval voor recycling duurder maken? Of raken we dan juist de input weer kwijt omdat verbranden of storten dan weer goedkoper is? Kortom, een verstoring van het toch al wankele evenwicht. De recyclers – ook van papier, hout, textiel en metaal – hebben het zwaar. Iedereen ervaart dezelfde problematiek. Dalende opbrengsten voor secundaire grondstoffen en teruglopende afzet.

k243157a_eu_pe_importe_aus_usa_sa_2016_2019-kopieren

Maar wacht even… We hebben als Europa toch circulaire doelen gesteld? De EU Green Deal; ambitieus en heel duidelijk. Helaas is tot nu toe de weg naar deze doelen nog een dwaalspoor. Realisatie van de noodzakelijke circulaire doelen vraagt om meer dan alleen politieke ambitie.

Als we deze doelen in 2030 willen halen moeten we niet wachten met actie tot 2029. Gisteren hadden we moeten starten! Mogelijkheden zijn er genoeg. We kunnen als Europa fabrikanten verplichten om een minimaal percentage recyclaat te verwerken in hun producten. Een verbrandingsverbod op recyclebaar afval brengt de markt aan de input zijde van de recycler meer in balans. Bij de concurrentie tussen de recyclers onderling moet niet het vernietigen van de grondstof het goedkope alternatief zijn!

Gemiste kans

Als recyclingbedrijf steken we onze nek uit om stappen te zetten richting de gewenste circulaire economie. Helaas remt deze nieuwe ontwikkeling enorm de afzet van onze grondstoffen. Het stimuleert ook geen nieuwe initiatieven. Zo wordt het ontwikkelproces van een circulaire economie afgeremd. En let wel: alles wat we nu verbranden of storten kunnen we in de toekomst niet meer recyclen. Een gemiste circulaire kans!

Onlangs zat ik in de auto en luisterde naar een prachtige reclame van een shampoomerk. ‘Onze flacons zijn volledig recyclebaar.’ Dan denk ik: ‘Nee, stop. Ze moeten gemaakt worden van recyclaat!’ Als iedereen op deze wijze blijft ondernemen, dan wordt er niets gerecycled. Maak je product van recyclaat, pas dan volgt er weer zegen.”